10 jun 2016 – Nou ja

Ik werd er door een van de volgers van dit blog op gewezen – waarvoor dank – en toen ik er op ging letten, bleek het inderdaad een soort epidemie te zijn. Plotseling begint iedereen op radio en TV heel vaak een antwoord met: ‘Nou ja’. Van de premier tot een woordvoerder van een willekeurig bedrijf, er komt een vraag en het antwoord begint met Nou ja. Ik hoorde op de radio een gesprek, en de geïnterviewde presteerde het om bij de acht vragen die hij kreeg, zes antwoorden te beginnen met nou ja. Ik keek zojuist nog even naar Twitter, en ik zie dat zelfs heel veel Tweets beginnen met nou ja.

Er is niets mis met clichés als je probeert iets duidelijk te maken. Maar dat is iets anders dan een betekenisloos stopwoordje. We horen het zo vaak, dat we het kennelijk zelf niet meer kunnen tegenhouden om het ook te gaan doen.

In communicatie is het helemaal niet erg als er woorden of uitdrukkingen in je zinnen zitten die niets te betekenen hebben. Als een zin er mooier van wordt, beter gaat lopen of gewoon wat lekkerder klinkt: geen probleem. Een probleem wordt het wel, als het gaat opvallen. Wat opvalt, gaat namelijk ook snel afleiden – en uiteindelijk irriteren. Het kan niet de bedoeling van een interview zijn dat ik wel de nou ja’s tel, maar niet naar de boodschap luister.

Nou ja, ik ga er op letten het te vermijden, maar ongetwijfeld zal iemand mij een dezer dagen toch wel betrappen.

Reacties zijn gesloten.