02 dec 2016 – Lust

Deze week las ik in de Volkskrant een goed interview met politiewoordvoerder Ellie Lust. Het artikel verscheen in een serie waarin bekende mensen wordt gevraagd naar hun inspiratiebron. Ellie Lust werd niet alleen als woordvoerster van de Amsterdamse politie bekend, maar ook en misschien wel vooral als de sympathieke deelnemer aan het TV-spelletje Wie is de Mol.

Ik ken mevrouw Lust niet, maar ze lijkt me een vriendelijke en verstandige dame, die kijk heeft op haar vak. So far so good. Maar toch heb ik een beetje moeite met dit soort exposure. Zij is immers woordvoerster van de politie maar – noem het old school –ik vind dat de boodschapper nooit zelf het nieuws moet zijn. Als woordvoerder vertegenwoordig je een organisatie of bedrijf, maar sta je daar niet voor je eigen PR. De meeste mensen praten graag over hun vak en communicatiemensen praten heel graag over hun vak. Ik ook, ik blog er zelfs over. Maar ik vind dat iets anders dan optreden in amusementsprogramma’s of heel persoonlijke interviews gaan geven.

Ik heb geen kritiek op mevrouw Lust. De media trekken nu eenmaal hard aan Bekende Nederlanders en ik kan me voorstellen dat op enig moment de verleiding te groot wordt. Toch moet zij ervoor waken, dat als zij het woord voert in een ernstige politiezaak, niet in alle huiskamers meteen geroepen wordt: “Dat is Ellie, van Wie is de Mol!” Dat zou afbreuk doen aan de boodschap die ze op dat moment te vertellen heeft. En dat is toch echt waar ’t in de woordvoering om draait.

Reacties zijn gesloten.