02 sep 2016 – Inzage

Door: lukas  |  2016

Zeker omdat ik zelf ook lang journalist geweest ben, kan ik me voor een groot deel vinden in het betoog van Maarten Keulemans. Hij schrijft dat hij voorlichters geen inzage wil geven in artikelen en geeft daar zeven redenen voor. Ik zou alleen wel een tweetal nuanceringen willen aanbrengen.

Om te beginnen ben ik het helemaal met hem eens als het gaat om een gewoon nieuwsartikel en als woordvoerder zal ik dan niet snel vragen om inzage. Anders ligt het bij een groot en exclusief interview. De impact van zo’n verhaal kan groot zijn en dus is het erg belangrijk dat alle feiten kloppen. Keulemans schrijft, dat het zijn job is om de feiten op orde te hebben. Eens, maar de praktijk leert helaas vaak anders. En dan zie ik toch een verhaal liever even van tevoren in.

Ten tweede is in Nederland de praktijk ontstaan om niet letterlijk te citeren. De geïnterviewde wordt min of meer geparafraseerd, om het verhaal lekker te laten lopen. Nou houd ik wel van lekker lopende teksten, maar als dat betekent dat er tussen aanhalingstekens iets komt te staan wat de geïnterviewde noch heeft gezegd, noch heeft bedoeld zijn we verder van huis. En ook hier geldt dat de praktijk mij een paar treurige lessen heeft geleerd.

Het compromis dat Keulemans voorstelt is ook doorgaans mijn oplossing: als de journalist niet zijn hele artikel wil afstaan, hetgeen ik dus vaak kan billijken, dan wil ik wel inzage in alles wat tussen aanhalingstekens staat en de directe context daarvan.