03 aug 2018 – Reputatie

Dirigent Daniele Gatti is in een onmogelijke positie terechtgekomen. Hij wordt in een publicatie in The Washington Post beschuldigd van ontoelaatbaar seksueel gedrag tussen 1996 en 2000 en is op staande voet door het Koninklijk Concertgebouworkest ontslagen.

Of het allemaal waar is weet ik niet, het is bijna onmogelijk om dat te verifiëren. Zomaar roepen dat waar rook is ook wel vuur zal zijn lijkt me juridisch niet waterdicht. Als verschillende vrouwen het echter aan een krant melden die doorgaans niet over één nacht ijs gaat, dan heeft mijnheer Gatti op zijn minst de schijn tegen.

En dat is het vervelende van dit soort reputatieschade. Eigenlijk is de loopbaan van Gatti hoe dan ook zo goed als over, wonderen daargelaten. Door beschuldigingen, waarvan wij helemaal niet weten of ze waar zijn of niet. Als het verhaal klopt, en Gatti is inderdaad een viespeuk, dan is het maar goed dat het KCO van hem af is. En als het allemaal niet waar is, dan kan het KCO hem toch niet terug nemen, al is het maar vanwege de eigen reputatie: rondom Gatti zal immers een zweem van het verhaal blijven hangen, hoe het ook wordt weersproken.

De Washington Post laadt een zware verantwoordelijkheid op zich door dit verhaal te brengen waarmee ze Gatti veroordeelden tot diens onvermijdelijke ontslag.

En daar zit een gevaarlijke keerzijde van alles wat er nu juist zo goed is aan #MeToo. Je kan ook iemand willens en wetens onterecht kapot maken en daar valt maar weinig aan te doen.

Reacties zijn gesloten.