08 dec 2017 – Nadenken

Woordvoerders, politici en zelfs de ‘gewone man op straat’, iedereen moet tegenwoordig perse overal maar meteen een mening over hebben. Ik had een discussie met iemand die vond dat ik iets moest vinden van Zwarte Piet, maar dat deed ik dus niet. Ik laat me niet voor het pro-karretje spannen en ik wil niet opgesloten zitten in het contra-kamp. Ik weet het niet, er valt voor allebei zoveel te zeggen.

Trump erkende donderdag Jeruzalem als hoofdstad van Israël. Als iemand mij van te voren had gedwongen om daar iets van te vinden, was dat ook op niets uitgelopen, want ik weet het gewoon niet. Ik begrijp waarom Israël dat wil, maar evengoed begrijp ik waarom de Palestijnen dat niet willen. Ik zou zeggen: als zo’n erkenning de bron vormt van nieuw geweld over en weer – en daar ziet het zomaar naar uit – dan moet je het eigenlijk maar niet doen.

Zwarte Piet en een dreigende intifada, ze zijn van een heel andere orde en je kan ze onmogelijk met elkaar vergelijken. Maar wat ik wel als overeenkomst zie, is dat wie een standpunt inneemt, meteen in een metersdiepe loopgraaf zit, van waaruit een zindelijk debat of een realistisch compromis eigenlijk onmogelijk is geworden.

Wat zou het mooi zijn als we vaker zouden zeggen: “Ik weet het niet, althans nu nog niet. Mag ik er nog wat langer over nadenken?” Ja, laten we dat nou eens gaan doen: langer nadenken en elkaar minder verplichten altijd overal een mening over te hebben.

Reacties zijn gesloten.