28 okt 2022 – Lijm

Iedereen heeft het recht om te demonstreren en een punt te maken. Dat is een van de grote verworvenheden van onze democratie. Maar ik vind het nergens op slaan om jezelf vast te lijmen aan een Van Gogh of Vermeer omdat je tegen milieuvervuiling bent. Die schilderijen hebben niets met jouw opvattingen te maken. Bovendien, het vernielen van weerloze kunst is zinloos. Tot zover kan ik meegaan in de reacties van museumdirecteuren, de staatssecretaris van cultuur en andere verontwaardigde kunstminnaars.

Maar als je er nog eens over nadenkt en deze actie niet beschouwt vanuit een cultureel of kunsthistorisch perspectief dan zou je ook kunnen zeggen dat het allemaal zeer geslaagd is. In communicatief opzicht, bedoel ik. Want wat hebben de demonstranten bereikt? Er wordt over de hele wereld over hun actie – en daarmee ook over hun motieven – gesproken. Ze hebben de aandacht van alle media en van de politiek getrokken. Ik durf te wedden dat er in het hoofdkwartier van de demonstranten tevreden wordt gegrijnsd.

Het is alleen jammer dat het hen kennelijk niet lukt om aandacht te vragen voor hun – overigens relevante – punt van vervuiling van de aarde zonder daarbij dingen kapot te maken. Zelfs het standpunt De aarde is waardevoller dan kunst rechtvaardigt in mijn ogen nog geen aanval op een schilderij.

Laten we de demonstranten uitdagen om met iets beters te komen, misschien is het motto De aarde is minstens zo waardevol als ons culturele erfgoed, laten we beide koesteren iets? Dan hebben ze mijn support weer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *