06 mei 2016 – Net in Nederland
Door: lukas | 2016
Over vluchtelingen, asielzoekers, migranten en allochtonen lees je in de krant doorgaans weinig positief nieuws. Gemeenten willen geen opvang, burgers zijn boos en sommige politieke partijen varen wel bij het voeden van xenofobie. Zonder dat die mensen nou zelf zoveel verkeerd doen, is hun aanwezigheid toch vaak onderwerp van debat.
En daar doen de media dan weer verslag van. Op zich terecht dat die de negativiteit die er heerst correct weergeven, maar zo kom je wel in een neerwaartse spiraal. Iemand die al cynisch is, wordt bevestigd en wie het goede graag wil zien, moet zo lang zoeken naar lichtpuntjes in de krant, dat de moed wel eens in de schoenen zinkt. En daardoor daalt de stemming verder: de kranten en TV-zenders laten die daling ook weer uitgebreid zien en dat gaat zo maar door.
Dat kan ook anders, moet een aantal omroepen gedacht hebben. Zij hebben een goed initiatief genomen, het heet Net in Nederland. Het is een website waar nieuwkomers in ons land snel wegwijs gemaakt worden met hoe de dingen er in Nederland uitzien, hoe het hier werkt. Je kan er naar Het Journaal kijken, maar ook naar Het Klokhuis of Blauw Bloed. In het Engels, Arabisch of in het Nederlands. Deze week stond er bijvoorbeeld een verhaal over wat Nederlanders precies vieren op 5 mei en waarom.
Ik vind het goed dat journalisten ook die manier aandacht schenken aan nieuwe Nederlanders. Wie weet brengt het de oplossing van het integratievraagstuk een stapje dichterbij. Neutrale en inhoudsvolle communicatie als antwoord op negatieve beeldvorming. Ik hoop dat dat werkt en ik ga het volgen.
Hoe kom ik hier op? Ik dacht er aan toen ik op 4 mei luisterde burgemeester Ahmed Aboutaleb, die op de Dam ondermeer deze indrukwekkende woorden sprak: “De verhalen leren ons dat het kwaad begint met vooroordelen en vernederingen: Joden moesten een ster dragen, hun kinderen mochten niet meer naar hun eigen school. Roma en Sinti, homo’s, verstandelijk beperkten: zij deden niemand kwaad, maar er was in nazi-Duitsland geen plaats voor hen. […] Zo valt een land ten prooi aan onderbuikgevoelens, ondoordachte emoties die de samenleving ontwrichten. Onderbuikgevoelens die de weg kunnen plaveien naar haat, naar geweld, en uiteindelijk zelfs naar moord. Nog steeds.”