04 jul 2014 – Geen Commentaar

Door: lukas  |  2014

Natuurlijk zijn er wel eens zaken waarover je als woordvoerder niet mag, niet kan of niet wil praten. Wat mij betreft zou de zin “Geen commentaar” verboden moeten worden voor alle woordvoerders, CEO’s, politici en wie er verder maar voor een camera kan opduiken. Laat me duidelijk zijn: de zin “Geen commentaar” is toch een commentaar. Er zijn verschillende alternatieven beschikbaar om die suffe zin te vermijden.

Zo kan je zwijgen. Het beruchte interview met Ella Vogelaar toont aan dat dat geen handige methode is. Ikzelf houd meer van korte antwoorden, waarmee de zaak in één keer afgedaan is. “Daar kan ik u geen antwoord op geven, dat is geheim.” Of: “Dat zeg ik u niet, dat zouden onze concurrenten maar wat graag in uw krant willen lezen.” Ook een goed antwoord: “Dat mag ik niet zeggen, wij zijn een beursgenoteerd bedrijf.” In het beste geval vraagt de journalist: “Maar wéét u het wel?” Wees dan sportief: Ja hoor, ik weet het wel, maar er zijn uitstekende redenen waarom ik het u niet vertel.

Iedereen heeft recht op geheimen. Ook bedrijven en organisaties hebben dingen die ze niet willen delen. Daar is niks geheimzinnigs of verbodens aan, sommige plannetjes wil je gewoon voor jezelf houden. Concurrenten niks wijzer maken. Dat mag. Maar daar moet je niet krampachtig over doen. Benoem gewoon dat het geheim is. Journalisten zullen dat begrijpen, en vaak ook wel waarderen. Zij vertellen zelf immers ook hun mooiste primeur niet aan hun concurrenten.