04 okt 2019 – Amigo

Door: lukas  |  2019

Het is een geliefd instrument van veel lokale politici. Inwoners van hun gemeente weten bij wie ze terecht kunnen als ze last hebben van een scheve stoeptegel, kapotte straatlantaarn of vernield bushokje. Ze hoeven maar te bellen met ‘hun’ raadslid en een dag later is alles gefikst. Dat verhaal gaat snel rond in de wijken: de communicatie verloopt van mond tot mond.

Hoef je niks terug te doen? Nou, eens in de vier jaar moet je wel even naar het buurthuis of de basisschool om de hoek en daar met een rood potlood het bolletje vóór de naam van je ‘beste vriend’ inkleuren.

In de wetenschap is er een leuk woord voor deze vorm van politiek bedrijven: de amigocratie. Het systeem blijft in stand omdat burgers graag willen dat hun praktische problemen worden opgelost, en dus graag op deze lokale held stemmen, en de lokale politicus graag aan de macht wil blijven, dus die kleine problemen graag oplost.

Er is echter een hele dunne lijn tussen wat de amigocraat wel en niet mag doen, en dat hebben twee Haagse wethouders deze week geleerd. In ruil voor geld in de partijkas horecavergunningen verlenen is immers geen vriendendienstje meer, dat is gewoon fraude.

De lijst van wethouders en raadsleden die deze les al eerder voor hun kiezen kreeg is overigens buitengewoon lang. De grens van het toelaatbare is vanuit het pluche kennelijk nogal moeilijk te onderscheiden. Daarmee is de amigocratie een effectief communicatiemiddel maar duivels gevaarlijke politieke strategie.