05 sep 2014 – Onbegrijpelijk

Door: lukas  |  2014

Woordvoeren is een leuk vak. Er gaat niets boven een goed persgesprek, waarin je precies datgene kan zeggen wat je wil (of mag zeggen). Helaas hoort daar ook af en toe een goed mistgordijn bij. Ik vind het minder leuk om te doen, maar als gezegd, soms moet het wel. Het verhaal gaat dat een Haagse politicus begin jaren ’80, ten tijde van de kruisrakettenkwestie tegen een journalist het volgende zei: “Ik ontken, dat ik niet gezegd heb dat wij geen kruisraketten niet in Nederland willen plaatsen.”

Voor een bedrijf niet echt bruikbaar. Maar, bedrijven moeten wel altijd de nuance er in houden, het aandeelhoudersbelang bewaken en zoveel mogelijk uitgesproken politieke standpunten vermijden. Wat dat betreft is het veel leuker om de communicatie van een NGO of bijvoorbeeld een vakbond te bekijken. Ik werkte ooit voor een bedrijf waar de CAO-onderhandelingen niet echt lekker liepen. De bond deelde aan de poort een pamflet uit. Op de voorkant stond in de grootst mogelijke letters maar één woord: POEN. Op de achterkant, in iets kleinere letters: EN WEL NU. Daar houd ik van. Beter dan de tekst die ik zelf moest uitspreken voor de snorrende camera’s: “Vanzelfsprekend nemen wij  ons werkgeverschap buitengewoon serieus, en dat betekent dat je een fatsoenlijk loonbod moet neerleggen. Het bod dat er nu ligt is in alle opzichten fatsoenlijk te noemen, want het sluit aan bij de economische omstandigheden waarin het bedrijf verkeert, het sluit aan bij de loonontwikkeling in de rest van Nederland…blabla… werkgelegenheidsmodellen…blabla…etc.”

Poen, en wel nu!