08 sep 2017 – Zuiverder

Interessante discussie: Wat moet een journalist opschrijven? Alles wat de geïnterviewde letterlijk gezegd heeft (of de journalist meent te hebben verstaan) of datgene wat de geïnterviewde aangeeft te hebben bedoeld?

Waar ging het om? Ik had onlangs als woordvoerder een telefonisch gesprek met een journalist. Deze meende uit mijn woorden iets op te maken, hoewel ik hem aangaf dat ik iets anders bedoelde. Ik zei zelfs: het kan best zo zijn dat je denkt dat ik dat heb gezegd, maar dat is nadrukkelijk niet hoe het zit. De journalist in kwestie vond het “journalistiek zuiverder” om mij letterlijk te citeren (althans, volgens zijn aantekeningen) en schreef op de website van zijn medium dus een feitelijke onjuistheid.

Ik trek het boetekleed aan, ik had er nog meer voor moeten zorgen dat deze man mij vanaf het begin goed begreep. Zelfs waar ik vond dat ik toch vrij duidelijk was geweest, was het mijn opdracht zorgvuldig te checken hoe mijn woorden aan de andere kant van de lijn werden geïnterpreteerd. In een telefoongesprek kan een woordje of een nuance wel eens wegvallen en dat heeft in geval van koppige journalisten dus vervelende consequenties.

Dat laat onverlet dat ik denk dat een journalist er meer aan heeft de feiten juist weer te geven dan bewust een feitelijke onjuistheid op te schrijven. En zelfs te weigeren deze te corrigeren “omdat het nu eenmaal zo gezegd is”. Welk doel dient dat? Is dat nou werkelijk journalistiek zuiverder?

Het mag duidelijk zijn: ik vind van niet.

Reacties zijn gesloten.