11 jan 2019 – Provocatie

Door: lukas  |  2019

Over de Nashvilleverklaring is al zoveel gezegd dat ik geaarzeld heb om daar een blog aan te wijden. Op de inhoud ga ik in ieder geval niet meer in, wie mijn blog volgt en of mij een beetje kent weet wel hoe ik over zulke ideeën denk. Ik refereer alleen – met een knipoog – aan een berichtje op Twitter, waarin iemand de heer Van der Staaij een voorspoedig 1819 wenste.

Waar ik het over wil hebben is de communicatiestrategie hier achter.

Dat je er bepaalde denkbeelden op na houdt, dat kan. Dat die niet aansluiten bij de communis opinio in onze samenleving is minder erg dan het lijkt: we moeten er voor waken dat onafhankelijk nadenken niet geaccepteerd wordt. Maar zodra je met je denkbeelden de vrijheid of de overtuigingen van anderen aantast, kom je in de gevarenzone. Dat accepteren we immers niet van dictators, niet van terroristen en moeten we dus ook niet van religieus extremisme accepteren.

Ik begrijp niet waarom die dominees (en politici) het nodig vonden om die verklaring zomaar opeens uit te brengen. Dat diende geen enkel doel. Laat ze met elkaar in hun eigen kring op hun eigen wijze hun eigen Godsbeeld beleven, daar heeft niemand last van. Van diepgaand beledigen en schofferen wel.

En dat brengt mij bij de kern van mijn beroep: communicatie hééft een doel, ís geen doel. En hier lijken de dominees (en politici) niet de inhoud maar puur het uitbrengen van hun verklaring als zelfstandig doel te hebben gekozen. En daar is maar één woord voor: provocatie.