13 sep 2019 – Willibrordus

Ik heb lang gedacht dat ik een van de weinigen was die op hem wachtte. Op zondagochtend in het radioprogramma Vroege Vogels zit een rubriekje “de fenolijn”. Luisteraars bellen met berichten over waarnemingen in de natuur. Broedende vogels, de eerste vlinders, een vroege of juist late bloem, het is allemaal een beetje kneuterig. Tussen de bellers zat altijd een krakend stemgeluid van een man die zich meldde als Frater Willibrordus uit De Bilt. Pas als je zijn stem had gehoord, was de fenolijn compleet.

Deze week werd bekend dat die frater op 91-jarige leeftijd is overleden. Toen ik hem eens even googelde, zag ik dat er al vaak aandacht aan deze vaste beller is besteed. Zijn belberichtjes hielden vaak een boodschap in. Hij maakte zich zorgen over klimaatverandering en de gevolgen daarvan voor de natuur om ons heen.

Net als ikzelf blijken er veel luisteraars van het programma elke week te wachten op zijn stem, en de redactie laat weten dat als hij een keer niet belde, er reacties kwamen met de vraag hoe het met de frater ging. Aanstaande zondag zal het radioprogramma uitgebreid stilstaan bij zijn dood.

Een interessante les, ook voor mijzelf. Wij blijken dus gevoelig voor boodschappen, hoe klein en schijnbaar onbenullig ook, omdat we ze verwachten. Sterker nog, we gaan er op zitten wachten. In communicatie vergeten we wel eens te voldoen aan die wetmatigheid: we denken dat alles groots en meeslepend moet zijn om de aandacht te trekken. De frater bewees jarenlang het tegendeel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *