16 mei 2014 – Songfestival

Het mag weer! Je mag weer toegeven dat je naar het Songfestival kijkt. Dat komt, omdat ‘We’ dit jaar tweede zijn geworden. Nou is het zo dat ik altijd fan ben geweest van het Songfestival, dat komt deels omdat ik er professioneel mee te maken heb gehad en deels omdat het gewoon een ontzettend mooi TV-evenement is. Wat mij opviel was de analyse van allerlei deskundigen over het onverwachte succes van Ilse en Waylon. In de eerste plaats was iedereen het er over eens dat de prachtige regie veel bijdroeg aan het nummer. Dat moet ons als communicatieprofessionals aan het denken zetten. Je kan een boodschap versterken door hem in het juiste decor te plaatsen. Door hem te voorzien van goede beelden. Door overbodige trucs en opsmuk zoveel mogelijk weg te laten. Een tweede commentaar was dat Ilse en Waylon ‘zichzelf gebleven zijn’. Ik ken beiden niet persoonlijk, dus ik neem dat maar even voor kennisgeving aan. Dat ík het wil geloven, zegt wel wat. Echtheid in communicatie – ook het zingen van een liedje – wordt herkend door de ontvanger van de boodschap. Woordvoerders die al te gemaakt hun lesje opdreunen zijn als persoon ongeloofwaardig en helpen daarmee hun boodschap, hoe goed ook, vaak om zeep. Wie gelooft wat hij zegt – of zingt – heeft sneller krediet bij zijn gehoor. Douze points, om in vaktermen te blijven.

Reacties zijn gesloten.