18 sep 2020 – Jan

Door: lukas  |  2020

In de Troonrede van afgelopen dinsdag zat deze passage:

“Een 94-jarige veteraan maakte veel los met een ingezonden brief waarin hij de jongeren van Nederland opriep vol te houden en solidair te zijn met zijn generatie. Een 18-jarige student schreef hem terug hoe dankbaar hij was voor de vrijheid en alle mogelijkheden waarmee hij en zijn leeftijdgenoten opgroeien. Maar hij schreef ook hoezeer zij die vrijheid nu missen, hoe zij sleutelmomenten in het leven zomaar zien passeren en hoe extra onzeker de toekomst door de coronacrisis voelt.”

Bijna goed. Als je probeert een groot punt te maken door kleine voorbeelden te geven, wordt het pas echt mooi als je namen er bij noemt. In de Amerikaanse politiek zie je dat vaak. Niet zomaar een veteraan, maar Charles McGee. Dan krijgt het voorbeeld letterlijk een gezicht.

Iedereen  herinnert zich de brief van Jan Hoek van een paar weken geleden. En de reacties daarop. Dus waarom niet gewoon mijnheer Hoek bij naam noemen? Dat zou er zo uitzien:

“De 94-jarige mijnheer Hoek uit Rotterdam maakte veel los met een ingezonden brief waarin hij de jongeren van Nederland opriep vol te houden en solidair te zijn met zijn generatie. De 18-jarige student Nassredin [?] schreef hem terug hoe dankbaar hij was voor de vrijheid en alle mogelijkheden waarmee hij en zijn leeftijdgenoten opgroeien. [Maar hij…] ”

Veel persoonlijker, veel intenser. En ik denk dat de boodschap zo harder binnenkomt en beter beklijft. Maar of de Nederlandse politiek deze stap naar die typisch Amerikaanse stijl neemt..?