19 jun 2015 – Vragen

Door: lukas  |  2015

Wie kan er zich een interview herinneren waarin de vragen veel interessanter waren dan de antwoorden? Daar moet je even goed over nadenken. In principe gaat elk interview over de antwoorden, en niet over de vragen.

Veel sprekers maken zich zorgen over wat hen gevraagd zal worden. Ik zeg altijd: maak je zorgen over wat je gaat antwoorden. De vraag kan nog zo interessant zijn, de kwaliteit van het interview wordt bepaald door wat jij zegt. De afweging of je meedoet aan een interview maak je met deze leidraad:

• Hebben we iets te melden?
• Is het medium geschikt voor deze communicatie (bereiken we zo onze doelgroep?)
• Krijgen we de ruimte om onze boodschap te brengen?

Immers, mediacommunicatie hééft een doel, maar ís geen doel. IJdelheid (“Moet mijn hoofd niet weer eens in de krant”) is een zeer slechte raadgever. Als je dan besloten hebt om het te doen, is het zoals ik al zei, slim om je niet zorgen te gaan maken over de vragen, maar om de antwoorden. Welke vragen er ook komen, je gaat je eigen verhaal vertellen. Natuurlijk met respect voor de journalist, je hoeft de vragensteller niet te negeren. Maar wel vanuit je eigen boodschap. Gebruik dus antwoorden – bereid die voor – waarmee je op elke vraag een boeiend antwoord kan geven en tegelijkertijd je eigen verhaal vertelt. Een goede mediatrainer kan je helpen om dat te leren. En zo profiteren beide partijen van het interview: jij kan een kernboodschap van je bedrijf kwijt en de journalist maakt een boeiend en interessant interview. En die conclusie voelt een stuk beter dan angst voor vragen of een vechthouding tegenover een journalist die ‘lastig’ is.