20 aug 2010 – Onderhandelen

Door: lukas  |  2021

Er is een aparte discipline in het communicatievak, namelijk het communiceren over of vanuit onderhandelingen. De eerste neiging van de meeste onderhandelaars zal zijn: we communiceren niet, totdat we een resultaat kunnen melden.

Helaas, en zo is het met veel communicatieprocessen, is de praktijk weerbarstiger. Want hoe graag je ook zelf de regie houdt over wat er naar buiten gaat, jouw belang is niet gelijk aan dat van degene met wie je onderhandelt. En zo kan het gebeuren dat waar jij iets graag binnenskamers wil houden de andere partij er heel veel belang bij heeft om iets nu juist wel op straat te gooien. En dat dan ook doet.

Bij complexe onderhandelingen adviseer ik dan ook altijd als laatste agendapunt communicatie op te nemen. Je spreekt dan met elkaar af wie wat wanneer en waar naar buiten brengt, en vooral ook welke onderwerpen niet naar buiten gaan. Als onderdeel van de onderhandelingen sluit je daarover een akkoord, elke dag, elke gespreksronde weer opnieuw. Dat mes snijdt aan twee kanten, je kan elkaars betrouwbaarheid beproeven en je komt niet in de situatie dat je alleen nog via de krant met elkaar spreekt.

Zouden Kaag en Rutte deze week zo’n afspraak gemaakt hebben over “Wat zeggen we over deelname van de ChristenUnie aan de coalitie?” Het feit dat er nogal tegengestelde berichten naar buiten komen, doet het ergste vermoeden. Dat verdient geen schoonheidsprijs, en het is een beetje wrang voor Segers en zijn partij.