20 mrt 2015 – Woordvoerder

Wat is er nou eigenlijk zo leuk aan het vak van woordvoerder? Een paar dingen. Ik schreef al eens: het woordsmeden.  Het is enorm leuk om met een vondst in het Nederlands een schijnbaar onoplosbare kwestie toch tot een aanvaardbaar einde te brengen. Als ik een collega-woordvoerder zie die iets moois bedacht heeft, dan kan ik daar van genieten en regelmatig lukt het om daar zelfs een e-mail aan te wijden. Zoals anderen mij ook wel eens laten weten dat ze me iets fraais hoorden zeggen. Wat ik ook leuk vind: de onvoorspelbaarheid van wat je doet. Met een ’s morgens vrijwel lege agenda een stampvolle dag beleven, of andersom: een stampvolle agenda afblazen omdat je de hele dag zit te mailen en te bellen. Het is onvoorspelbaar en dat maakt het leuk. Zo zit je rustig aan je computer en even later ben je live op de radio of moet je een stropdas voorbinden om een TV-gesprek te doen. Elke dag en elk moment kan dat gebeuren en dat is een heerlijk gevoel. Collega’s moeten er ook aan wennen dat je je afspraken soms niet nakomt,  de dwang van de actualiteit gaat altijd vóór. In de derde plaats vind ik het prettig om dicht bij het nieuws te blijven, dat zal mijn achtergrond als journalist wel zijn. Elke dag begin ik met nieuws, overdag staan er heel veel nieuwssites open en mijn telefoon piept en trilt bij alles wat er in de wereld gebeurt.  

Misschien moet je in dit beroep wel een beetje van adrenaline houden.

Reacties zijn gesloten.