20 nov 2020 – Ja doei!

Door: lukas  |  2020

“U spreekt met Ben Smith.” De hoofdredacteur van The New York Times pakte de telefoon aan zonder te weten wie er belde. “Dag mijnheer Smith. U spreekt met Emanuel Macron.”

Smith zal toch wel even achter zijn oren gekrabd hebben. Een flauwe grap van een collega? Of toch echt Monsieur le Président van Frankrijk aan de lijn? Het laatste was het geval. Macron belde hoogstpersoonlijk de hoofdredactie van de Amerikaanse krant, om te zeggen dat de berichtgeving over Frankrijk hem helemaal niet aanstond.

Macron heeft het aan de stok met verschillende Engelstalige kranten, zo las ik deze week in het NRC. “Ze begrijpen Frankrijk niet.” Het conflict gaat over islamofobie in Frankrijk. Macron vindt dat de staat het slachtoffer is van terrorisme, veel media zien hoe de overheid juist ruimte creëert voor terrorisme.

Even los van deze filosofische discussie, ik vond het curieus dat je dan als president zelf gaat bellen. Dat je eens een woordvoerder een belletje laat doen, dat komt regelmatig voor. Niet alleen regeringsleiders en CEO’s, ook burgemeesters bijvoorbeeld maken daar gebruik van. Elke journalist kent dat, zo’n telefoontje met het verzoek om iets minder van dit of wat meer van dat te schrijven.

Ik wed dat Smith toen hij was bijgekomen van de schrik gedacht heeft: “Ja doei. Ik bepaal zelf wel wat we schrijven.” Gelijk heeft-ie. Vrije pers betekent ook echt vrij, ook als Macron die schrijfsels niet goed uitkomen.

Een Trumpiaans trekje van Macron? Het siert hem in ieder geval niet.