25 jan 2019 – Reconstructie

Door: lukas  |  2019

Vorige week, donderdagochtend. De Nederlandse FD-journaliste Boersma is Turkije uitgezet. Meteen roepen journalistenorganisaties NVJ en FPU dat de diplomatieke banden met Turkije moeten worden verbroken. De hoofdredacteur van het FD verklaart op de radio dat het een schande is. Er worden Kamervragen gesteld over de vrije pers in Turkije.

Donderdagmiddag. Turkije laat weten over Nederlandse informatie te beschikken die geleid heeft tot de uitzetting. De journalistenbonden stellen snel hun mening bij: Nederland mag journalisten nooit in gevaar brengen in een dictatuur als Turkije. Het FD past zijn verklaring aan.

Donderdagavond. Nieuwsuur meldt dat Boersma een relatie had met een in Nederland wegens banden met de jihadistische organisatie Jabhat Al Nusra veroordeelde Syriër. NVJ en FPU zwijgen. Het FD is ook stil. De Kamervragen zijn ingetrokken.

Vrijdag. Boersma lijkt haar minnaar aan valse papieren te hebben geholpen. Aan het einde van de dag wordt ze door het FD ontslagen.

Tegenwoordig is snel reageren een must. Als eerste Kamervragen stellen, snel op de radio een opvatting geven. Maar de casus Boersma laat zien dat je de plank ook flink mis kan slaan. Zonder de feiten te kennen over elkaar heen buitelen met scherpe meningen, leidt er in dit geval toe dat je je mening steeds moet bijstellen. Dat is nou precies hoe nep-nieuws ontstaat of tenminste de nuance uit het nieuws verdwijnt. “We gaan eerst eens rustig uitzoeken wat er aan de hand is” is namelijk ook een reactie. Maar die communicatiestrategie lijkt in ons Twitter-tijdperk uit de mode te zijn geraakt.