25 okt 2019 – Geschokt

Door: lukas  |  2019

Ik vind het zelf altijd prettig wanneer ik op de televisie zie of in de krant lees hoe een woordvoerder het standpunt van zijn werk- of opdrachtgever helder verwoordt en duidelijk aangeeft wat hij kan, wil of mag vertellen. Daar wordt de verslaggeving beter van, en dat is dus ook in het voordeel van de journalistiek. Dito voor de politiewoordvoerder die kan uitleggen wat er gebeurd is. Het eeuwige  ‘in het belang van het onderzoek kan ik u nog niet alles vertellen’, vergeven we hem of haar moeiteloos.

Er is echter één type woordvoerder, waarvan ik het nut niet kan inzien. De Geschokte Buurtbewoner. Na een incident rennen de verslaggevers altijd met een draf naar de Geschokte Buurtbewoner om de volgende quotes op te nemen: ‘Ja, wij weten ook niet wat er aan de hand is’ of ‘Ik zag hem gisteren nog door de straat lopen’. Oh, ik vergeet er nog een: ‘Wij dachten altijd dat het een rustige man was, hij zei altijd zo vriendelijk goedendag tegen mij.’

Kijk, als de geïnterviewde een ooggetuige is van het incident dan wordt alles anders. Dan is het commentaar vanzelfsprekend wel heel relevant. Maar van ‘We hoorden een klap en we wisten niet wat het was…’ wordt niemand wijzer.

Is het misschien een idee om daar eens mee op te houden? De interviews met de Geschokte Buurtbewoner(s) voegen echt helemaal niets toe en zijn er alleen maar om het gebrek aan relevante nieuwsfeiten te maskeren. Soit, waarom meld je dat dan niet?